Ketika sang fajar menyingsing.... Mendung pagi menyelimuti muka bumi...
Larutkan detik dalam kesunyian alam... Melihat sekeliling hanyalah batas awan yang terisisa...
Terendap dalam lamunan semu... Teriakkah sang sunyi ketika hembusan senyum itu hadir...
Sirnakan segala kegelapan yang menaungi... Cerahkan dunia yang terlelap dalam selimut kabut...
Sang surya pun menampakkan keangkuhannya... Dan berharap mampu menerangi dunia...
Ketika cinta menyatu dalam jiwa... Ketika sebuah senyuman menusuk ke dasar kalbu...
Hanya sebuah kebahagiaan yang tersirat dalam hati...
Sebuah rasa yang mampu menjadikan semangat itu menjadi nyata...
Sebuah asa yang mampu menghilangkan segala keraguan dalam sunyi....
I see smile.... Smile that u gave to me...
I see the world brighter than ever...
eric.....okt'09
No comments:
Post a Comment